Κυβερνητικό love story με τη Σκάρλετ, την Κιμ, τη Μόνικα και τ’ άλλα κορίτσια

Το λεξικό του Φυτράκη ορίζει τον ρεαλισμό ως εξής:

Ο ρεαλισμός. ουσ. (φιλοσ.) η πραγματοκρατία, η αντίληψη ότι υπάρχει μια αυτοτελής, ανεξάρτητη από την ανθρώπινη νόηση πραγματικότητα(αισθητ.) η πιστή αναπαράσταση της πραγματικότητας στη λογοτεχνία και τις εικαστικές τέχνες/ Τρόπος σκέψης ή συμπεριφορά που βασίζεται στα γεγονότα, στην εκτίμηση της πραγματικότητας και απορρίπτει το συναίσθημα ή τη φαντασία.

Ο ρεαλισμός λοιπόν, είναι καλό πράγμα. Ξέρεις τι σου γίνεται. Που σου πάνε τα τέσσερα, που έλεγαν και οι παλαιότεροι. Κάπως έτσι ήρθε η άβολη στιγμή όπου υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ είναι πιο πραγματιστής και ρεαλιστής από τη συνήθως μετριοπαθή τωρινή ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος είχε κάθε λόγο να ειρωνευτεί με το βρετανικό φλέγμα που τον διακρίνει τον στόχο του προέδρου της Ν.Δ. Κυριάκου Μητσοτάκη να διαπραγματευτεί πρωτογενή πλεονάσματα στο 2%.

«Ο κ. Μητσοτάκης λέει ότι θα φέρει τα πλεονάσματα 2%. Κι εγώ θέλω να βγω για κοκτέιλ με την Σκάρλετ Γιόχανσον. Κι εγώ θέλω πολλά στη ζωή. Δεν λέει κάτι αυτό. Μπορείτε να εγγυηθείτε ότι στη συνάντηση με τον Σόιμπλε και τη Μέρκελ, ο Μητσοτάκης είπε ότι εγώ θέλω 2% πλεόνασμα και θα κάνω μεταρρυθμίσεις μόνον άμα μου το δώσετε;», ανέφερε στη Βουλή ο Υπουργός.

Ποιος να τον κακίσει για το χαριτωμένο αστειάκι; Τι σόι «συμφωνία αλήθειας» είναι αυτή, όταν μόνο το ένα μέρος –η  επόμενη κυβέρνηση- αποφασίζει μόνη της ότι θα μειώσει τα πλεονάσματα, χωρίς να έχει το ok των δανειστών; Και γιατί 2% και όχι 1,5% ή 1%, αφού είναι στη λογική «Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει»; Τον Σόιμπλε τον ρώτησες, κύριε; Δεν τον ρώτησες. Γιατί αν ρώταγες θα σου λεγε το γνωστό ποίημα «implementation, implementation, implementation. Και μετά βλέπουμε».

Όμως, πάντα υπάρχει ένα «ναι, αλλά εσείς…» και στην περίπτωση της κυβέρνησης είναι μεγαλειώδες. Το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ ήρθε βίαια αντιμέτωπο με τον ρεαλισμό εκείνες τις επικίνδυνες στιγμές του 2015, μετά την παταγωδώς αποτυχημένη διαπραγμάτευση του Γιάνη Βαρουφάκη. Που θα ήταν και κωμική, αν δεν είχε τόσο τραγικές συνέπειες για τη χώρα. Μια ολόκληρη κυβέρνηση τον αποθέωνε όταν έλεγε ότι θα βάλει φόρο λίπους, θα αυξήσει το ΦΠΑ σε ένα προϊόν που δεν καταναλώνει κανείς, έτσι μόνο και μόνο για να κάνει το χατίρι των δανειστών, ότι θα καλωδιώσει τουρίστες για να πατάξει τη φοροδιαφυγή στα νησιά, ότι θα βγάλει perpetual bonds και άλλες μνημειώδεις στιγμές, που όλοι θέλουμε να ξεχάσουμε αλλά δεν μπορούμε, γιατί στο μεταξύ έκλεισαν και οι τράπεζες.

Ακόμα και αυτός ο Γιάνης Βαρουφάκης όμως, είναι ο άνθρωπος που είχε πει ότι το πρόγραμμα Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ δεν υπήρχε περίπτωση να βγει. Τα ακριβή του λόγια είχαν ως εξής: «Βρισκόμουν στο Τέξας όταν εξαγγέλθηκε το Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης.'Εμεινα άναυδος, είχαμε ήδη συμφωνήσει με την ηγετική ομάδα να εκπονήσω εγώ το οικονομικό πρόγραμμα. Το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης ήταν ψεύτικο, δεν μπορούσαμε να πάρουμε τα 11 δις του ΤΧΣ για να τα χρησιμοποιήσουμε».

Αυταπάτες έχει χαρακτηρίσει ο Πρωθυπουργός την παλαιά πεποίθηση ότι θα κατάφερνε να επιβληθεί στους δανειστές. Αυταπάτη και η αδυναμία του να εφαρμόσει το πρόγραμμα που με τόση αισιοδοξία είχε γραφτεί. Το ότι έρχεται η ανάπτυξη και βγαίνουμε από τα μνημόνια, μένει να αποδειχθεί αν είναι άλλος ένας διακαής πόθος ή ρεαλιστικό πλάνο.

Μέχρι τότε μπορούμε να μετρήσουμε τα χειροπιαστά. Ότι πλάνο για 2% πρωτογενές πλεόνασμα = κοκτέιλ με τη Σκάρλετ Γιόχανσον. Με την απλή μέθοδο των τριών, θα προσπαθήσουμε να βρούμε τον άγνωστο Χ που ισούται στα παλιότερα σχέδια της κυβέρνησης.

Επιγραμματικά, στο κοστολογημένο πρόγραμμα περιλαμβάνονταν μεταξύ άλλων η επαναφορά του δώρου Χριστουγέννων σε συνταξιούχους με συντάξεις έως 700 ευρώ, η κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, το αφορολόγητο ύψους 12.000 ευρώ, η αύξηση του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ στον ιδιωτικό τομέα, η δημιουργία 300.000 θέσεων εργασίας με πρόγραμμα 8 δισ. τα δύο πρώτα χρόνια και η διεύρυνση του αριθμού των δικαιούχων επιδόματος εργασίας.

Άρα, Χ= παθιασμένη ερωτική σχέση με τη Σκάρλετ Γιόχανσον, την Αντζελίνα Τζολί, τη Σοφία Βεργκάρα, τη Μόνικα Μπελούτσι, τη Ζιζέλ και την Κιμ Καρντάσιαν. Η δε Αντζελίνα να μην έχει καμία προνομιακή μεταχείριση λόγω πρότερης γνωριμίας.

 Ραντεβού πάλι με τον άγνωστο Χ, όταν συγκρίνουμε τα αποτελέσματα των τωρινών στόχων της κυβέρνησης. Περί ένταξης στην ποσοτική χαλάρωση,  δανείου από την Παγκόσμια Τράπεζα με στόχο τη δημιουργία 300.000 θέσεων εργασίας, πρόσληψης μερικών χιλιάδων γιατρών και αντίμετρων που θα ψηφιστούν ώστε να μην πάρουμε χαμπάρι από τα μέτρα λιτότητας.

Για να δούμε τότε με βάση την κλίμακα Σκάρλετ, πως θα έχει η εξίσωση.